اشعار شب نهم محرم (تاسوعا) – روضه حضرت عباس(ع)

      از شط خبر رسیده که سقا نیامده
      ماه منیر خیمه ز صحرا نیامده

      هرگز کسی که تیغ کشد بر تو ای عمو
      تا این زمان هنوز به دنیا نیامده

      تیر سه شعبه ای و عمودی و نیزه ای
      با خود ببر که حرمله تنها نیامده

      من بی حسین فاطمه آبی نمی خورم
      این کارها به بچه ی زهرا نیامده

      ای آب اگر رقیه سراغ مرا گرفت
      حتماً به او بگو که به اینجا نیامده

      حتما به او بگو که به این نام واین نشان
      شخصی برای آب به دریا نیامده

      اصلاً بیا و پیشقدم شو خودت برو
      برو به سمت خیمه ی او تا نیامده

      ای علقمه بگو که چه دیدی که سالهاست
      حال شما هنوز سر جا نیامده

      بدرود بچه های عطش، بچه های عشق
      یک مشک از آب علقمه به ما نیامده

      نادر حسینی

       ********************

      گر جگر خشک شود خشکی لبها ؛ حتمی است
      رفتن ناله ي لب تشنه به بالا حتمی است

      آب اگر یافت نشد مرگ رباب بی شیر
      بر سر درس جگر سوز الف با حتمی است

      قطره ای آب اگر نذر سر او بکُنند
      بر علی اصغر مان معجز عيسا حتمی است

      بدن غیرت اگر که عرق سرد کُند
      خیس تب هم بشود ؛ ذُق ذق رگها حتمی است

      دختر شاه بخواهد؛ احدی مانع نیست
      طلب آب کُند ؛‌ حل معمّا حتمی است

      العطش بازاگر بر جگری لطمه زند
      مشک اگر پُر نشود؛ مُردن سقا حتمی است

      آب اگر موج زند بازهم ایمان داریم
      اینکه او لب نزده بر لب دریا حتمی است

      بی کلاه خود اگر بر سر او گُرز زنند
      از روی اسب؛ زمین خوردن آقا حتمی است

      ناله ابنی العباس زنی ثابت کرد
      اینکه او شد؛ پسر حضرت زهرا حتمی است

      تیرانداز هر آن قدر که ناشی باشد
      تیر خوردن به تو با این قد و بالا حتمی است

      دست دادی و به تو بال بهشتی دادند
      لفظ طیّار تو در جنّت الاعلی حتمی است

      گر روی خاک بلا پا بکشی آقا جان
      برحسین ابن علی خنده اعدا حتمی است

      اگر آقا نبَرد پیکرتان را به حرم
      تکّه تکّه شدن این قد رعنا حتمی است

      عدّه ای نیزه سر دست بلند کردند
      روی نی ؛‌ با کمک پارچه بندت کردند

      سعيد توفيقي

      ******************

      اگر چه آب فقط لشگر عدو دارد
      هوای دخترکی را ولی عمو دارد

      دلش نیامد از این خیمه ها سفر بکند
      که با سه ساله ی این خیمه سخت خو دارد

      عمود خیمه ی من بعد رفتنم بکشید
      وداع آخر سقا چقدر بو دارد

      به شط رسید من از دور دست می بینم
      نشسته است و با آب گفتگو دارد

      که آب ساقی عطشان خیمه ها هستم
      به غیر آب مگر ساقی آرزو دارد

      همینکه مشک پر از آب شد خدا را شکر
      از این به بعد خدا هم هوای او دارد

      خلاصه اینکه به سمت حرم به راه افتاد
      اگر چه نیم نگاهی به چار سو دارد

      من از عبارت نخل و درخت می ترسم
      ز پشت آن کسی انگار قصد او دارد

      و دختری که به یک خیمه تکیه دارد هم
      تمام حادثه را تلخ مو به مو دارد

      زمین برای دو دستش به سجده افتاده
      فرات نیز ز دستان او وضو دارد

      لب سه شعبه به لبهای مشک آب رسید
      هنوز جرعه ای از آب در سبو دارد

      دهان که دست شود کار سخت خواهد شد
      چرا که حرمله را نیز پیش رو دارد

      رسید آخر و آبی به خیمه ها نرسید
      به جای آب سر نیزه در گلو دارد

        نادر حسینی

      ********************

      عطش ازخشکی لبهای تو سیراب شده
      آب از هرم ترکهای لبت آب شده

      بعد از آن که تو لب تشنه ، عطش را کشتی
      تشنه لب ماندن ساقی همه جاباب شده

       بعد افتادن عکس تو درآیینه ی آب
      برکه ازشوق رخت خانه ی مهتاب شده

      این فرات است که از دردغمت ـ ای دریا ـ
      بس که پیچیده به خودیکسره،گرداب شده

      تب و تاب حرم ازتشنگی و گرما نیست
      دل اهل حرم ازداغ تو بی تاب شده

      تیرها رو به سوی چشم تو خواندند نماز
      همه گفتند که ابروی تو محراب شده

      صحنه ای که کمرکوه شکست ازغم آن
      عکس تیریست که دردیده ی توقاب شده

      محسن عرب خالقی

      ******************

      پهنه ی دشت اگر دل نگران است هنوز
      بر تن خاک ، علم بار گران است هنوز

      مردی از قافله ی نور ز اسب افتاده است
      نبض امید به دست ضربان است هنوز

      آسمان تیره شد و از غم مرگ تو گریست
      شط پر از قافله ی اشک روان است هنوز

      آفتاب از اثر تشنگی ات میسوزد
      بر دل مشک از این داغ نشان است هنوز

      قامت سبز تر از هر چه بها رت پژ مرد
      یادگار تو از آن روز، خزان است هنوز

      شب ز راه آمده اما همه جا روشنی است
      چشم خورشید پی آه جوان است هنوز

      اشرف السادات مشتاقی

      ******************

      خشکیده بود آن لب دریایی شما
      بی تاب بود سینه شیدایی شما

      چشمان آسمان به بلندای آسمان
       مبهوت مانده بر قد رعنایی شما

      گل از گل رقیه ی ارباب میشکفت
      با دیدن تبسم رویایی شما

      بیخود نگفته اند که ماه قبیله ای
      همتا نداشت جذبه زیبایی شما

      از این که آب هست و لب تشنه مانده اید
      در حیرت است منصب سقایی شما

      برگرد و سمت خیمه زن ها قدم بزن
      طفلی نگاش مانده با لالایی شما

      حتی اگر به سمت تلاطم نمیزدی
      چیزی که کم نمیشد از آقایی شما

      مسعود اصلانی

      *****************

      داری به یک فرات بدل میکنی مرا
      مضمون صد شریعه غزل میکنی مرا

      من عمق بی کسی تو را درک میکنم
      وقتی شبیه مشک بغل میکنی مرا

      پیش تو هیچ مشکلی آنقدر سخت نیست
      در ظرف چند ثانیه حل میکنی مرا

      اینقدر در مدار خودت دور من مگرد
      داری در این مدار ، زحل میکنی مرا

      صبح است ساقیا و تو آیا به یک نگاه
      مهمان دو پیاله عسل میکنی مرا؟

      رضا جعفری

      ******************

      ای درود خدا به ساحت تان
      به قد و قامت قیامت تان

      ماه هم پیش تان کم آورده
      کوه می لرزد از صلابت تان

      همه را کشته راه رفتن تان
      همه را کشته این نجابت تان

      مثل یک روز روشن است آقا
      مهربانی شده است عادت تان

      ای سرآغاز تان کرامت محض
      با خودم فکر می کنم نهایت تان....

      راستی یک سئوال ، با خورشید
      از کی آغاز شد رفاقت تان ؟

      تو و خورشید عین هم هستید
      در بلندای قد و قامت تان

      حیف شد چشم تان زدند آقا
      شک نداریم در شهامت تان

      من از اینجا به بعد معذورم
      کاش می شد گذاشت راحت تان

      در لهوف آمده تفاوت داشت ....
      ...با همه نحوه ی شهادت تان

      تو زیارت گهی و آمده اند
      اینهمه تیر به زیارت تان

      گرد و خاکی بلند شد آنروز
      بر سر پرچم و علامت تان

      کاش یک مشت آب می خوردی
      آب شد آب از خجالت تان
      ...
      آه ...آقا ...بلند شو آقا
      مادری آمده عیادت تان

      مهدی صفی یاری

      *****************

      مادرت آمده بالای سرم گریه کند
      به پذیرایی چشمان ترم گریه کند

      مادرم ام بنین کرببلا نیست ولی
      شکر حق مادر تو هست برم گریه کند

      بین بابایم و من وجه شباهت دیده
      که غریبانه بر این فرق سرم گریه کند

      خواهرم را تو بگو تا که دو چشمش گیرد
      گر ببندد سر نیزه سر من ...گریه کند
      **
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفاً اطلاع دهید

      ******************

      راه بهشت

       عاشق اگر شدم، اثر چشم هاي توست
       اصلاً تمام زير سرِ چشم هاي توست

       دلهایِ سنگ را به نگاهي طلا كني
       اين كيمياگري هنر چشم هاي توست

       بعد از ابوتراب، تمام حجاز و شام
       مبهوت جرأتِ جگر چشم هاي توست

       كال و رسيده! گندم ري را خريده اي
       اين خصلتِ بخر- ببر چشم هاي توست

       آيا بهشت مي بري ام يا نمي بري!؟
       محشر خدا پیِ نظر چشم هاي توست

       با كاروان گريه سرانجام مي رسم
       راه بهشت از گذر چشم هاي توست

       تا «إن يكاد» صبح و شبِ زينب تو هست
       بال فرشته ها سپر چشم هاي توست

       خرده گرفته اند كه اغراق مي كنم
       تير سه شعبه دربه در چشم هاي توست

       اينجا مدينه نيست، به فكر نقاب باش
       مُشتي حسود دور و بر چشم هاي توست

       بالاي نيزه گريه ي شرمندگي فقط
       از روضه هاي معتبر چشم هاي توست

       لعنت به حرمله؛ كه به دنبال نيزه ها
       سايه به سايه همسفر چشم هاي توست

      وحید قاسمی

      ******************

      سوگند به عاشورا عباس نمی میرد
      غیرت شد از او احیا عباس نمی میرد

      تا دور جهان باقیست ما تشنه و او ساقیست
      دارد لقب سقا عباس نمی میرد

      دل راز عطش دارد بس ناز عطش دارد
      لب تشنه و دل دریا عباس نمی میرد

      سوگند به حالاتش ایثار و موالاتش
      در ظاهر و در معنا عباس نمی میرد

      بیگانه ی خودکامه بنوشت امان نامه
      عباس نرفت زیرا عباس نمی میرد

      می ریخت ز سر خونش بر چهره گلگونش
      می گفت ولی زهرا عباس نمی میرد

      زیبا سند صبرش ، شد کوچکی قبرش
      خوان نغمه واویلبا عباس نمی میرد

      هر جا علمی دیدی صاحب کرمی دیدی
      فریاد بزن آنجا عباس نمی میرد
      **
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفاً اطلاع دهید

      ****************

      میان داری کن......

      نقاش اسب را كه زمينگير مي كشد
      يا چهره ي عموي مرا پير مي كشد

      بي آب، مشك را و علم را بدون دست
      يا چشم را حوالي يك تير مي كشد

      از لا به لاي نيزه و از لا به لاي تير
      كفتار را به سينه ي يك شير مي كشد

      موضوع قصه چيست چه خوابي است ديده ام؟
      احساس مي كنم كمرم تير مي كشد...

      بايد كه خون گريست زمين ناله مي كند
      يك دشت را براي تو پُر لاله مي كند

      پيشاني ات نگاه مرا خيره مي كند
      آبي آسمان مرا تيره مي كند

      با مشك روي دوش به ما فكر مي كني
      با دست و سر به دين خدا فكر مي كني

      يا فكر مي كني كه حسين است و بعد از آن
      تنها، علي ميان حنين است و بعد از آن

      اين شام آخر است و صليب است و بعد از آن
      صد خنجر است و حنجر سيب است و بعد از آن

      بايد كه خون گريست زمين ناله مي كند
      يك دشت را براي تو پُر لاله مي كند

      رفتي عمو كه خيمه ي مان بي عمود شد
      رفتي قيام عمه، عمو جان، قعود شد

      دشمن چه كرد بعد تو، خط و نشان كشيد
      رفتي عمو كه گونه ي خيسم كبود شد

      مردي كه ترس نام تو را داشت، بعد تو
      مردي كه گوشواره ي ما را ربود شد

      در قلب خسته خون تو جريان گرفته است
      آغاز قصه رنگ ز پايان گرفته است

      بايد كه خون گريست زمين ناله مي كند
      يك دشت را براي تو پُر لاله كي كند

      امیر تیموری

      ******************

      آقاي بهشت

       يك وقت ز خانه ات جوابم نكني
       با لفظ برو، خانه خرابم نكني

       مي ترسم از آن لحظه كه روز عرثات
       در زمره ي نوكران حسابم نكني

       پيش نظر سينه زنانت محشر
       بيچاره ي رو سيه خطابم نكني!؟

       نزديكي درب دوزخ آقاي بهشت
       با بستن پلك خود عذابم نكني

       سوگند به جان مادرت، اي آقا
       شرمنده ي روي بوترابم نكني

       فرداي قيامت سر حوض كوثر
       با هُرم نگاه خويش ،آبم نكني

       اي ساقي تشنه لب دلت مي آيد
       مهمان پياله اي شرابم نكني؟

      وحید قاسمی

      ******************

      عطر خوش بوی گل آن ور دیواری تو
      بیشتر دست مرا کاش نگه داری تو

      با تو قرآن لب طاقچه را می شنوم
      «من صدای نفس باغچه را می شنوم»

      در خودش قدرت صد معجزه را جا داده
      این دو تا دست که بر روی زمین افتاده

      کیست این کوه که یک مشک به دندان دارد
      چیست این عشق که هفتاد و دو مهمان دارد

      کم نمی آورد این یکه سوار بی دست
      کوه اگر روی زمین هم که بیفتد کوه است

      «کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ»
      در دل واقعه تصویر نماز گل سرخ

      کار ما نیست تو را در دو سه خط بنویسیم
      بی تو تنها بنشینیم و فقط بنویسیم

      آب را بعد تو صد مرتبه ما گِل کردیم
      در هیاهوی زمین دست تو را ول کردیم

      دست از شانه جدا را که همین نزدیکی ست
      یادمان رفت خدا را که همین نزدیکی ست

      یادمان رفت دل سوخته ی اکبر را
      حنجر پاره و خونین علی اصغر را

      یادمان رفت لب تشنه ی سقا را هم
      بر سر نیزه سخن گفتن سرها را هم

      ...یادمان رفت گل آن ور دیواری تو
      یادمان رفت ابوالفضل علمداری تو

      رضا نیکو کار